De weg van (Mar)leen

Op woensdag 21  november deelt professor oncoloog Clement ons mee dat de toediening van de chemo definitief stopt. De chemo veroorzaakt bij Marleen veel grotere schade dan het beperkt positief effect op de tumor (stagnatie van de tumor). Als voorbeeld haalt de professor het hartfalen aan. Indien Marleen een nieuwe dosis chemo zou krijgen dan zou de kans groot zijn dat het tot een nieuw en zwaarder hartfalen zou leiden. De professor deelt ons ook mee dat hij geen ander volwaardig alternatief kan aanbieden. Dit slechte nieuws is uiteraard opnieuw een zware schok voor Marleen en ons gezin, maar kwam niet geheel onverwachts. Wij zagen dat Marleen momenteel veel te zwak is en haar lichaam kan momenteel echt niet veel meer aan. In die context hadden wij al wel een vermoeden dat de chemo voor een langere tijd zou worden uitgesteld. Maar dat de chemo volledig zou stoppen hadden we niet verwacht. Dit alles wil zeggen dat Marleen voortaan palliatieve verzorging krijgt. Deze ve

Op woensdag 14 november om 17:00 h° heeft Marleen het ziekenhuis mogen verlaten. Marleen is grondig onderzocht in Gasthuisberg. Het onderzoek gaf aan dat zij een zwaar hartinfarct heeft gehad in de nacht van 31 oktober als gevolg van een groot tekort aan bloedplaatjes. Het tekort aan bloedplaatjes is volledig te wijten aan de chemo. Door het tekort aan bloedplaatjes is het bloed beginnen klonteren. Eén van deze klonters heeft een belangrijke ader geblokkeerd. Het gevaar op een nieuw hartinfarct is nu wel verminderd. Zo heeft Marleen tijdens haar verblijf driemaal een infuus gekregen met bloedplaatjes. Op dit ogenblik begint haar lichaam weer bloedplaatjes aan te maken, maar nog niet voldoende, dit vraagt vooral tijd. Een cardiale ingreep of het toedienen van bloedverdunners is momenteel, gezien haar toestand, niet mogelijk. Het herstel kan het beste thuis gebeuren om weer op krachten te komen. Zo mag zij zonder beperkingen eten. Nu zoeken we nog naar een goed evenwich

(Mar)leen is een kleine week na haar hartinfarct nog altijd heel moe en zwak. Ze slaap nog heel veel maar ze heeft minder last van onrust.  Het eten lukt ook steeds beter. Vandaag woensdag 7 november, was voor ons een belangrijke dag gezien een nieuwe MRI van de hersenen werd genomen. Het resultaat van dit onderzoek was gunstig. Professor Clement zag geen vergroting van de bestaande tumor, wat goed nieuws is. Nu moeten we ons concentreren op het hartinfarct. (Mar)leen wordt hiervoor nog gemonitord om de medicatie op punt te kunnen stellen. Hoe lang de hospitalisatie duurt en hoe de revalidatie er voor haar uitziet is voorlopig onbekend. Momenteel wordt het bezoek beperkt tot de familie. De afgelopen weken waren een rollercoaster van emoties tussen “hoop” en “wanhoop”. Op dit moment is “hoop” terrein aan het winnen. Vanuit het ziekenhuisbed groetjes van (Mar)leen. Piet en Leen

Na de geslaagde brunch met de collega’s op 29 oktober en het leuke verjaardagsetentje bij haar schoonzus Monique op 30 oktober was (Mar)leen op 31 oktober heel vermoeid. We dachten dat de feestjes de oorzaak van deze vermoeidheid waren.  In de nacht van 31 oktober op 1 november kreeg (Mar)leen echter last van een algemene malaise. Ze had hoofdpijn, rugpijn, pijn in de armen en pijn op de borst. In deze nacht ging (Mar)leen ook ontzettend veel naar de wc. Ze heeft deze nacht bijna niet geslapen. De volgende ochtend werd de dokter van wacht geraadpleegd. Zij nam contact op met de oncologie-afdeling in gasthuisberg. In overleg met de oncoloog van wacht werd beslist om (Mar)leen pijnstillers te geven. (Mar)leen was heel moe en wou alleen slapen, zelfs eten was te vermoeiend. De pijnstilling begon na een tijdje te werken. (Mar)leen werd rustiger en begon gemoedelijker te slapen. De nacht van 1 op 2 november was dan ook een rustige nacht. Op vrijdag 2 november heeft (Mar)